– Goed, zegt u het maar, waarmee kan ik u helpen?
Ik heb last van mijn schuldklier.
– Pardon?
Mijn schuldklier. Ik voel me zo schuldig als ik iets lekkers eet.
– U zou graag willen genieten zonder schuldgevoel, bedoelt u dat?
Ja, ik heb door die schuldklier erg veel last van irritatie.
– Een geïrriteerd gevoel of een geïrriteerde huid?
Dat je je opgefokt voelt.
– Hoe voelt dat precies?
Hoe dat voelt? Alsof ik op mijn vingers word geslagen zodra ik iets lekkers wil eten, zo voelt dat.
– En wat zou u dan willen eten dat u niet mag eten?
Lekkere dingen. Chips vooral. Ik ben nogal gek op chips.
– Stel: u eet een zakje chips en daarna wilt u er nog één…
Ja, precies, dan raak ik geïrriteerd vanwege die schuldklier.
– En waarom raakt u dan geïrriteerd?
Omdat ik het potverdorie wel verdiend heb, als je ziet wat voor leven ik heb.
– Ja? Heeft u het zwaar?
Mijn man is net in het ziekenhuis geweest.
– Is het ernstig?
Een liesbreuk, het gaat al weer, maar toch.
– En verder?
Zwaar, gewoon zwaar. Als je ziet wat er allemaal gebeurt in de wereld, op het journaal en zo.
– Dan heb je wel wat chocola verdiend, bedoelt u?
Chips.
– Dan heb je wel wat chips verdiend, bedoelt u?
Dat dacht ik wel ja. Mijn moeder is ziek geweest ook.
– Dus als u zich schuldig voelt over die chips, dan is dat onterecht?
Het is toch mijn leven, dat moet ik toch zelf weten?
– En waar zit die schuldklier, denkt u?
Ik weet het niet. Eerst dacht ik dat het in de weegschaal zat. Maar die heb ik bij het grofvuil gezet en het is er nog steeds, die irritatie.
– Waar zou het nog meer kunnen zitten?
In mijn longen?
– Waarom?
Omdat ik zo moet puffen als ik een trap oploop.
– Goed, dan zullen we eens wat foto’s laten maken van uw longen. U kunt bij mijn assistent een afspraak maken voor volgende week.
Fijn, dank u dokter.
– Tot die tijd mag u helaas geen chips meer eten.
Helemaal niks?
– Lukt dat?
Ik zal mijn best doen.
