– Ik ga naar bed. Welterusten.
Welterusten.
– Kom je dan ook zo? Gezellig?
‘Gezellig’?
– Ja?
Betekent dat wat ik hoop dat het betekent?
– Poets je dan wel eerst even je tanden? Ik heb nieuwe tandenborstels voor ons gekocht. Kijk? Hier.
Twee?
– Ja. Twee. Hoezo?
Ik gebruik altijd die van jou.
– Echt?
Ja.
– Nee. Je maakt een grapje.
Ja. Ik maak een grapje.
– Gebruik je echt altijd mijn tandenborstel?
Ja.
– Die gele?
Ja.
– Waarom?
Die van mij is zo vies.
– Ik heb liever dat je vanaf nu je eigen gebruikt. Anders heb ik die dure dingen voor niks gekocht. Die van jou heeft een blauw dingetje. Zie je?
Wat kostten ze dan?
– Dat viel wel mee. Ze waren in de aanbieding, omdat het vandaag de dag van de tandenborstel is.
De dag van de tandenborstel? Ik dacht dat je iedere dag je tanden moest poetsen.
– Het is vandaag vierenzeventig jaar geleden dat de nylon tandenborstel op de markt kwam.
Hoe weet jij dat allemaal?
– Er stond een mevrouw in de winkel. Ik kreeg er een kleine tube tandpasta bij. Volgend jaar komt er een groot feest, met meisjes in tandenborstelpakjes.
Vierenzeventig jaar?
– Ongelooflijk hè? Ik zal mijn moeder ’s vragen of ze dat nog weet.
En die verkopen ze nu nog?
– Er is daarna nooit meer iets beters uitgevonden, zei ze.
Dus deze tandenborstels zijn vierenzeventig jaar oud?
– Zo had ik het nog niet bekeken.
Ik vind het maar een smerig idee.
– Je mag wel wat meer respect tonen. Deze tandenborstels hebben de Tweede Wereldoorlog nog meegemaakt. Misschien hebben de Amerikanen deze tandenborstels uitgedeeld op straat, samen met de chocoladerepen. Dat lijkt me heel aannemelijk.
Hm. En die dingen verkopen ze nu voor een paar euro in de supermarkt? Ongelooflijk.
– Ja, als je het zo bekijkt, heb je voor die paar euro echt iets bijzonders in huis.
Het waren toch de Canadezen die ons bevrijd hebben?
– Canadezen, Amerikanen, wat maakt dat nou uit?
Nederlanders, Duitsers, maakt ook niks uit.
– Hoe bedoel je?
Laat maar.
– Misschien heeft deze tandenborstel wel in een kamp gezeten. Misschien moesten ze voor straf de wc’s van de commandanten schoonmaken met zulke tandenborstels.
Gadverdamme.
– Zo wordt het poetsen van je tanden ineens iets heel bijzonders.
Deze zijn toch niet uit de verpakking geweest, mag ik hopen?
– Nee, dan zou je dat wel zien.
Gelukkig.
– Poets je tanden nou maar, dan kunnen we naar bed.
Ik heb niet zo’n zin meer.
– Hè, waarom nou niet?
