Anorexia Athletica is een stoornis waar veel mensen aan lijden. Deze ‘sportverslaving’ is een subtype van Anorexia Nervosa, een vorm die bij nog maar weinig mensen bekend is, maar goed te behandelen.
Anorexia Athletica staat (nog) niet officieel geboekt als ‘ziekte’, maar dit subtype van Anorexia nervosa wint aan bekendheid en er wordt wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. De obsessie kenmerkt zich door een drang naar overmatig sporten in combinatie met te weinig eten. Door deze scheve verhouding blijf je afvallen en dit is ongezond. Je krijgt te weinig koolhydraten binnen (waardoor vreetbuien ontstaan), die vervolgens gecompenseerd ‘moeten’ worden door uren in de sportschool.
De hoofdcriteria voor Anorexia Athletica zijn:
– Gewichtsverlies (> 5 % onder normaal gewicht van vrouwelijke populatie met dezelfde leeftijd en lengte)
– Afwezigheid van ziekte of aandoening die dit gewichtsverlies kan verklaren
– Overdreven vrees om te dik te worden
– Verminderde energie-inname (< 1200 kcal/dag)
Wanneer is sporten ongezond?
In een samenleving waar een groot deel van de bevolking aan overgewicht lijdt, is het misschien een beetje vreemd om het te hebben over ‘ongezond sporten’. Daarom is het beter om de aandacht te leggen op hoe iemand sport. Een ‘ongezonde sporter’ herken je aan één of meerdere van de volgende kenmerken:
– Sport je door terwijl je doodmoe bent of blessures hebt?
– Ga je meer dan één keer per dag naar de sportschool?
– Voel je je schuldig of gestrest als je geen tijd hebt?
– Heb je het gevoel dat je gelukkiger wordt als je lang sport of hard traint?
– Ben je nooit tevreden over jezelf, hoelang je ook sport?
– Sla je maaltijden over als je niet bent gaan sporten?
– Bereken je hoelang je moet sporten om binnengekregen calorieën te compenseren?
– Lieg je tegen anderen over hoe vaak je sport?
Effect door onderzoek
Uit onderzoek is gebleken dat het aanmoedigen van een ongezonde sporter (door hem te complimenteren), averechts werkt. Daarom is het belangrijk om sportinstructeurs goed voor te lichten. Zij moeten alerter worden voor het probleem. Instructeurs moeten ongezonde sporters op de juiste manier leren aanspreken en hen adviseren over gezond sporten en een gevarieerde voeding.
Behandeling
Een (sport) psycholoog kan samen met de ‘patiënt’ onderzoeken hoe het komt dat hij of zij zoveel sport en er zo obsessief mee bezig is. Door de onderliggende oorzaak (niet zelden een eetstoornis) aan te pakken, kan er een gezondere manier van eten en bewegen ontstaan.
Bron: UVA
